Magnetyczna stymulacja pomaga w nauce

30 wyposażonych w joysticki ochotników miało za zadanie śledzenie obiektu, wyświetlanego na ekranie komputera. Początkowo poruszał się on przypadkowo, później w sposób uprzednio zaprogramowany, a następnie znowu przypadkowo. Osoby śledzące zmiany położenia obiektu myślały, że ruchy te są przypadkowe przez cały czas.

Uczestnicy badań trenowali przez cztery dni, przy czym tuż przed każdą sesją treningu poddawano ich stymulacji magnetycznej - zależnie od grupy, do której trafili - hamującej, pobudzającej lub symulowanej. Piątego dnia sprawdzano, jak skuteczna była nauka. Porównując, na ile poprawa umiejętności dotyczyła przypadkowych ruchów celu, a na ile zaprogramowanych, można było określić zarówno ogólna poprawę wynikającą z praktyki, jak i zapamiętywanie wzorów zachowania.

Okazało się, że grupa poddana pobudzającej stymulacji magnetycznej wypadła znacznie lepiej w części dotyczącej zaprogramowanych ruchów. Natomiast impulsy magnetyczne nie wpłynęły na radzenie sobie z przypadkowymi ruchami celu. Jak się wydaje, pamięć o opanowywanych ruchach jest przechowywana w korze grzbietowej przedruchowej, a pobudzanie tego obszaru ułatwia naukę. Być może uda się wykorzystać to odkrycie w praktyce przy wspomaganiu nauki. (PAP)