Mózg - jak go gimnastykować?

W chwili narodzin, Twój mózg zbudowany był ze stu miliardów aktywnych komórek. Od chwili Twojego przyjścia na świat, w mózgu wytwarzają się połączenia zwane synapsami - to dzięki nim możesz przyswajać wiedzę. Im więcej masz takich połączeń, tym łatwiej się uczysz. Im więcej się uczysz, tym więcej połączeń wytwarza się w Twoim mózgu.

Natura wyposażyła nas w dwie półkule po to, by każda z nich była w stanie przejąć część funkcji drugiej, w wypadku jej uszkodzenia. Półkule mózgowe nie są identyczne - mają różne specjalizacje, choć są od siebie zależne.

Lewa półkula odpowiedzialna jest za język mówiony i pisany, logikę, zdolności matematyczne, analityczne i naukowe. Prawa półkula odpowiedzialna jest za rozpoznawanie kolorów, rytmów, wzorów, prawidłowości, kształtów i ich wzajemnych zależności. W niej swoje źródło ma intuicja, wyobraźnia, poczucie humoru. Jednak podział na półkule nie jest tak prosty. Obie stale współpracują ze sobą. Kiedy słuchasz piosenki, lewa półkula przetwarza słowa, a prawa muzykę. Dlatego łatwiej uczysz się słów piosenek. Uczysz się bardzo szybko, bo w ten proces zaangażowane są obie półkule.

Podczas nauki w szkole wykorzystujesz częściej lewą półkulę - piszesz, liczysz, analizujesz. Dlatego też masz kłopoty z uczeniem się, zapominasz, nie rozumiesz. Warto zatem, byś w praktyce zaczął wykorzystywać informację o sposobie pracy swojego mózgu. Oprócz słów i liczb wykorzystuj także kolor, rytm, przestrzeń, wyobraźnie i emocje. Wtedy, podczas zapamiętywania, Twój mózg będzie uruchamiał do pracy obie półkule. W myśl słów Konfucjusza: powiedz mi - a zapomnę, pokaż mi – a zapamiętam, pozwól mi przeżyć - a zrozumiem.

Wielkie osobistości wykorzystywały w równej mierze obie półkule: Leonardo da Vinci był nie tylko malarzem korzystającym ze swej wyobraźni, wykorzystującym kolor i przestrzeń (prawa półkula), ale także doskonałym konstruktorem, wykorzystującym zdolności matematyczne, logikę (lewa półkula). Albert Einstein - znakomity fizyk (grający na skrzypcach), nigdy nie dokonałby swoich odkryć, gdyby nie wykorzystywał intuicji i wyobraźni.

Musisz wiedzieć, że jeśli w swojej nauce wykorzystujesz lewą półkulę, to jeśli teraz zaczniesz pobudzać do pracy półkulę prawą, to lewa półkula będzie się jeszcze lepiej rozwijać. Znaczy to mniej więcej tyle, że jeśli jesteś świetnym matematykiem, to kiedy dodatkowo zaczniesz zajmować się malarstwem lub muzyką, staniesz się... jeszcze lepszym matematykiem.

Możesz zmusić swój mózg do lepszej współpracy między półkulami także dzięki ćwiczeniom fizycznym. Taka gimnastyka nazywa się „kinezjologią edukacyjną”, a została opracowana przez amerykańskiego psychologa Paula Dennisona.

Na czym polegają najprostsze ćwiczenia? Chodzi o to, by ćwiczyła równocześnie prawa i lewa strona ciała i zachowany był środek symetrii.

Ćwiczenia naprzemienne

1. Prawą rękę podnosimy do góry przed siebie i równocześnie podnosimy lewą nogę, tyle że do tyłu, za siebie – symetrycznie. Następnie to samo robimy z lewą ręką i prawą nogą.
2. Prawą rękę podnosimy w prawo do góry i lewą nogę podnosimy w lewo do góry, a potem odwrotnie - lewa ręka w lewo do góry i prawa noga w prawo do góry.
3. Podnosimy lewą nogę i sięgamy doń prawym łokciem, potem zmiana, podnosimy prawą nogę i sięgamy doń lewym łokciem.
Ćwiczenia wykonujemy po kilkanaście razy.

Leniwe ósemki
To ćwiczenia, do których wykorzystujemy formę tzw. leniwej lub leżącej ósemki, albo inaczej znaku nieskończoności.
Za ósemkami wodzimy wzrokiem, pamiętając by zaczynać zawsze w lewo w górę.

Możemy też wodzić wzrokiem za ręką kreślącą ósemkę. W tym celu zaciskamy pięść i wyciągamy kciuk do góry (jak Rzymianie podczas igrzysk w Koloseum) i wyciągniętą ręką kreślimy ósemki, wzrok natomiast skupiamy na paznokciu kciuka. Najpierw rysujemy ósemki jedną, a potem drugą ręką, na koniec możemy złączyć obie ręce, zapleść palce i spróbować obiema rękoma równocześnie wodzić leżącą ósemkę. Ruch powinien być dość obszerny, by angażował jak największą grupę mięśni trzymających gałkę oczną i jak najbardziej płynny, bardzo spokojny.

Ćwiczenia Dennisona pobudzając obie półkule do współpracy powodują, że uaktywnia się u ćwiczącego twórcze myślenie, doskonali się współpraca i koordynacja wzroku z ruchem. Dzięki temu zaczynamy wyraźniej pisać, łatwiej jest nam czytać, uaktywnia się też nasza intuicja. Co bardzo ważne, możemy się lepiej koncentrować na pracy umysłowej, pracujemy dłużej, efektywniej i więcej rozumiemy, łatwiej kojarzymy fakty. Takie ćwiczenia zalecane są zwłaszcza osobom dyslektycznym i nadpobudliwym. Te proste ćwiczenia można wykonywać rano w ramach gimnastyki porannej, albo jako przerywniki w trakcie nauki.

Źródło: nauka.pl