Syndrom wyczerpania fizycznego, zwany również wypaleniem, a także wyczerpanie związane ze stanami depresyjnymi, pozostawiają znaczące zmiany w mózgu. Mogą spowodować zmniejszenie aktywności w płacie czołowym i zmienić regulację kortyzolu, zwanego hormonem stresu.
Zespół naukowców z Umea University w Szwecji chciał sprawdzić, jakie czynniki działają na pacjentów cierpiących na takie zaburzenia. Przeprowadzone przez nich badania wskazują, że istnieje związek między osobowością, ogólnym stanem zdrowia, zdolnościami poznawczymi a neuroendokrynologicznymi zaburzeniami w przypadku syndromu wyczerpania.
Po przeprowadzeniu rezonansu magnetycznego na grupie ludzi uczestniczących w badaniu, naukowcy odkryli, że osoby wyczerpane fizycznie mają inny wzór aktywności mózgu, podczas wykonywania testów pamięciowych. Badania wykazywały również słabszą aktywność w płacie czołowym niż u osób zdrowych, a nawet u osób cierpiących na depresję.
Pacjentów, cierpiących na syndrom wyczerpania fizycznego, wyróżnia pesymizm, lęki, a także słabe poczucie własnej tożsamości, co jest powszechne również w wielu innych psychicznych zaburzeniach. Osoby te charakteryzują się również wyjątkową wytrwałością, ambicją i pedantyzmem.
Naukowcy odkryli, że osoby ambitne i wymagające są bardziej podatne na syndrom wyczerpania. Agneta Sandstr"m uważa, że osoby cierpiące na ten syndrom muszą zmierzyć się z problemami z pamięcią i skupieniem uwagi, jak również ze zmniejszoną aktywnością mózgu w płacie czołowym. Także regulacja hormonu stresu, kortyzolu, jest zaburzona w tej grupie pacjentów.